Odszkodowanie i zadośćuczynienie za szkodę powstałą w wyniku wypadku komunikacyjnego

W codziennym życiu każdy z nas może paść ofiarą wypadku komunikacyjnego. Idąc do szkoły, kina, czy pracy, z powodu nieostrożnego kierowcy, czy też zwykłego zbiegu nieszczęśliwych okoliczności możemy mieć wypadek, którego skutki mogą być odczuwalne dla nas i naszej rodziny przez wiele lat. W takiej sytuacji warto żądać nie tylko naprawienia wyrządzonej szkody, ale także zadośćuczynienia za wyrządzoną krzywdę.

Odszkodowanie i zadośćuczynienie są to dwie różne instytucje prawa cywilnego, których może dochodzić osoba poszkodowana w wyniku wypadku komunikacyjnego od osoby odpowiedzialnej za wypadek. W polskim systemie prawnym zakres odszkodowania i zadośćuczynienia za szkodę na osobie został unormowany w art. 444 i 445 Kodeksu cywilnego.

Odszkodowanie:

Odszkodowanie winno co do zasady obejmować wszelkie koszty wynikłe z powodu uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia spowodowanego wypadkiem komunikacyjnym. Do kosztów tych należą nie tylko wydatki związane z samym leczeniem i rehabilitacją (lekarstwa, konsultacje medyczne, protezy, kule, wózek inwalidzki itp.), ale także koszty niezbędnej opieki podczas całego procesu leczenia, jak i wszystkie inne poniesione koszty wynikłe z doznanego uszczerbku na zdrowiu (np. koszty przewozu chorego do instytucji medycznej w celu odbycia konsultacji i stosowania zabiegów terapeutycznych, a także wydatki ponoszone dla zapewnienia poszkodowanemu właściwej opieki i pielęgnacji w okresie rekonwalescencji, koszty wyżywienia związanego ze specjalną dietą itp.). Odszkodowanie winno również obejmować wszelką utraconą z powodu doznanej krzywdy część zarobków poszkodowanego.

Dodatkowo, gdy w związku z zaistniałym w wyniku wypadku komunikacyjnego uszczerbkiem na zdrowiu poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej lub też jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, można również żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Wysokość renty wyrównawczej jest uzależniona od wysokości dochodów, które mógłby uzyskiwać poszkodowany, gdyby nie doszło do wyrządzenia szkody. Punktem odniesienia są dotychczasowe zarobki poszkodowanego, które uzyskiwałby w sytuacji, gdyby do wypadku nie doszło.

Podsumowując należy zwrócić szczególną uwagę na fakt, że zasadniczo naprawienie szkody powinno obejmować wszystkie wydatki powstałe w związku z zaistniałym wypadkiem i doznanym w jego skutku uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia. W praktyce jednak w przypadku postępowania sądowego wszystkie poniesione koszty należy udowodnić. W związku z czym niezwykle istotne jest właściwe dokumentowanie kosztów całego procesu leczenia poszkodowanego.

Zadośćuczynienie:

Niezależnie od powstałej szkody, osoba poszkodowana w wyniku wypadku komunikacyjnego może również dochodzić od zobowiązanego do naprawienia szkody zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Zadośćuczynienie stanowi formę rekompensaty pieniężnej za doznaną krzywdę niemajątkową w postaci ujemnych przeżyć związanych z cierpieniami psychicznymi i fizycznymi pokrzywdzonego. Odmiennie jednakże od odszkodowania, w przypadku zadośćuczynienia brak jest ustawowych przesłanek do określenia jego wysokości. Art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi jedynie, że: „W wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę”. Jaka to jest jednak odpowiednia suma?

W orzecznictwie sądów, przyjęło się, że wielkość zadośćuczynienia zależy od oceny całokształtu okoliczności, w tym rozmiaru doznanych cierpień, ich intensywności, trwałości, czy nieodwracalnego charakteru. Przy ustalaniu rozmiaru cierpień i ujemnych doznań psychicznych powinny być przede wszystkim uwzględniane zobiektywizowane kryteria oceny, jednakże w odniesieniu do indywidualnych okoliczności danego przypadku. Pod uwagę przy określeniu wysokości zadośćuczynienia brane są m.in.: wiek lub stan psychiczny poszkodowanego, powstałe w wyniku wypadku ograniczenia w pracy poszkodowanego, doznany uszczerbek na zdrowiu, czy też stopień winy sprawcy wypadku.

Podmiot zobowiązany do naprawienia szkody:

W przypadku wypadku komunikacyjnego, podmiotem zobowiązanym do naprawienia szkody oraz wypłaty zadośćuczynienia będzie zarówno osoba, która spowodowała wypadek, jak i ubezpieczyciel pojazdu sprawcy. Natomiast w sytuacji, gdy sprawca wypadku nie był ubezpieczony to bezpośrednio do niego należy kierować roszczenia o odszkodowanie i zadośćuczynienie.

Informujemy, iż Kancelaria Adwokacka Adwokata Tomasza Borowca udziela pomocy prawnej osobom poszkodowanym w wyniku wypadku.

 

Dodał: Adwokat Tomasz Borowiec
W dniu: 04-05-18
Opublikowano w kategorii: Prawo cywilne